„OGRODY WEWNATRZ ” to rzeźba, w której Chrystus ukazany jest w chwili bolesnych konwulsji, zeszpecony i zniekształcony, z ranami na ciele i cierniami wbijającymi się w głowę. Tekstury rozdartej skóry, krople potu zmieszane z krwią, rany – wszystko to stanowi punkt wyjścia do medytacji nad sensem Męki Pańskiej nie jako cierpienia, lecz jako gestu niezmiernej miłości, który ofiarowuje człowiekowi na Nadzieje i Odkupienie. Rozszerzające się szczeliny, i rozcięcia otwartych ran pozwalają zauważyć kwitnące formy i zieleń ogrodu – symbol życia, światła i nowego początku. Blask wielkanocnego świtu, który przezwycięża mrok Wielkiego Piątku. Życie zwycięża śmierć: obietnica Zmartwychwstania! Wzniosły, kwitnący ogród Serca Chrystusa, otwiera się przed naszymi oczami. Nieskończona, niezmierzona miłość Tego, którego oblicze zostało zeszpecone.Z przebitego boku Chrystusa wypływa woda i krew – źródło miłosierdzia dla człowieka. Inspiracja do powstania rzeźby pojawiła się podczas Eucharystii, gdy śpiew dziękczynny w języku ojczystym pozwolił dostrzec: „Już teraz we mnie kwitną Twe ogrody. Już teraz we mnie Twe królestwo jest.” Rzeźba łączy realizm z abstrakcją: ciernie, rany,fragmenty ciała tworzą przestrzeń, w której emanuje światło i życie. Zmieniające się naturalne światło wpływa na postrzeganie kolorów i detali – widz patrzy na tę samą scenę ukrzyżowania, ale doświadcza jej zawsze inaczej, w zależności od momentu swojego życia. Podobnie jak fragment Ewangelii , który słyszany wiele razy , w zależności od chwili naszego życia , przemawia do nas zawsze inaczej...