Celem tego dzieża jest kustodia Krwi Swietego Papieża Jana Pawła II oraz upamiętnienie Jego wizyty we Wrocławskiej Katedrze podczas 46. Kongresu Eucharystycznego. Dzieło to pozwala zauważyć obecność postaci Ojca Świętego Jana Pawła II, pomimo iż zamysłem jest nie ukazywanie całej sylwetki, ani jego twarzy. Zaledwie dzięki zarysowi Białego Pasterza staje się On jednak bardzo czytelny i rozpoznawalny.

Zaczynające już ukazywać początki zwyrodnień ręce polskiego następcy Piotra, ze złotym pierścieniem rybaka, ściskają zdobioną monstrancję, wynosząc na pierwszy plan Chrystusa Eucharystycznego. Monstrancja ta będąca parafrazą rzeźbiarską monstrancji promienistej, faktycznie użytej przez Jana Pawła II podczas adoracji Najświętszego Sakramentu 31 maja 1997 roku w Katedrze Wrocławskiej, chce być odwołaniem do Tradycji Kościoła, a w niej szczególnie do tradycji Archidiecezji Wrocławskiej. Nie ma więc być ona kopią oryginału, ale artystycznym wyrazem, środkiem, który dzięki rozpoznawalnym elementom, nawiązującym do eksponatu ze skarbca katedralnego (1672) łączy się z formami współczesnymi, wypracowanymi przez artystę.

Odwołanie do monstrancji promienistej nie tylko przenosi nas do konkretnego miejsca i czasu, czyli 31 maja 1997 roku, ale pomaga wyrazić w pełni myśl o łączności czasu w Kościele. W jednym momencie obecna jest tradycja i teraźniejszość.
Kościół to Żywe Mistyczne Ciało Chrystusa , ten sam -choć inny, wiecznie trwa. W tym Kościele ten sam Chrystus jest zawsze obecny.

Postać św. Jana Pawła II pozostaje w tle monstrancji. Przed nim zawsze jest Chrystus, bo Jan Paweł II chciał, aby Chrystus był zawsze na pierwszym miejscu. Najjaśniejszym punktem kompozycji jest więc symbol cennej Hostii. Figura Papieża „żyje” jej światłem. Światło bijące od monstrancji oświetla postać, którą dosłownie podtrzymują płomienie i wypełnia powiew wiatru.
Owo działanie Ducha, który «tchnie tam, gdzie chce» (por. J 3, 8), w tym dziele rzeźbiarskim przedstawione jest w postaci języków ognia oraz czytelnego w ruchu elementów i tkanin unoszonych podmuchem. Ten delikatny «powiew» uwalnia małe formy rzeźbiarskie ze sztywnej kompozycji liturgicznego naczynia, łamiąc szkliwione i sztywne geometryczne promienie wokół monstrancji, kierując jakby wirem tajemniczej siły w górę do Boga Ojca.
Fragmenty te ze sztywnych elementów przemieniają się w naturalne miękkie formy, które wypełniają przestrzeń, unosząc się od jasnej Hostii, wykonanej z cennego kamienia Agatu geoda– najjaśniejszego punktu kompozycji, pod same witraże wrocławskiej katedry. Inne natomiast delikatne, złocone, miękkie formy, osadzają się wokół Hostii, uzupełniając pierścień.
Na Hostii patrząc pod światło widzimy delikatny napis Eucharistia et libertas – Eucharystia i wolność, będący hasłem 46. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego.
Symbolicznie przedstawione witraże pozwalają natychmiastowo rozpoznać wnętrze wrocławskiej Katedry. Nie są one ze szkła. Tutaj są wykonane w miedzi i poddane precyzyjnemu szkliwieniu, podobnie jak monstrancja.. Przez puste wolne przestrzenie przechodzi światło. Monstrancja przedstawiona w rzeźbie unoszona jest nad podstawa będąca fragmentem ołtarza, który jest jednocześnie miejscem osadzenia relikwii.

https://drive.google.com/file/d/1qXjBKOzCwf-5eZE-73tj6nVRyUC66k4j/view?usp=sharing
https://drive.google.com/file/d/1pr5ZNoN5SYEwAknfeayZVjoMKBGFDr92/view?usp=sharing